Ik zie je meestal maar van verre…
Gesprek met Wilco Wernsen in 2011, toen voorzitter.
35 jaar, manager bij bowlingcentrum Overhees in Soest
Vader van Connor en binnenkort nog een keer vader
Ik word hartelijk ontvangen in het heerlijk zonnige huis van de familie Wernsen in Nieuwland. Het is duidelijk dat de vrouw des huizes in verwachting is. ‘De laatste loodjes zijn zwaar’, zegt ze.
Ons gesprek vindt plaats in de tuin. Het is nog niet officieel lente maar vandaag moet de parasol uit anders wordt het te warm.
Oostenrijk
Spoedig neemt het gesprek voor mij een verrassende wending: Wilco lijkt een vreemdeling in eigen land. Heimwee naar het land waar hij opgroeide, beheerst het gesprek. Misschien komt het door mijn directe manier van vragen, misschien door mijn wens te ontdekken van wat voor een soort poëzie mijn gesprekspartner houdt maar duidelijk is dat dit onderwerp hem ontroert.
‘Van mijn 5e tot mijn 23e heb ik in Oostenrijk gewoond, vlakbij Salzburg. Ik ben daar op school gegaan, al mijn vriendjes waren Oostenrijkers, mijn eerste vriendinnetje…
Hoe dat kwam? Mijn ouders woonden in Koewacht, Zeeuws Vlaanderen, waar ik ook geboren ben. Zij wilden een café beginnen in Oostenrijk en hebben dat gedaan. Tegenwoordig heet dat in televisieprogramma’s ‘ Ik vertrek..’. Het was een enorme stap en ze hebben het gedaan. Als kind ben je nauwelijks bewust wat voor een gevolgen dat heeft. Feit is dat ik opgroeide als een Oostenrijker en dat ik nog steeds, iedere dag, naar dat land verlang. Ik heb niets met dat vlakke land hier, met de polder, met fietsen tegen de wind in. Ik hou van bergen.
En toen mijn ouders terug naar Nederland gingen, ging ik weer met ze mee. Ik was nog te jong om daar alleen te blijven. En nu woon ik hier, getrouwd, heb een kind –en binnenkort 2-, heb hier mijn werk, mijn vrienden en toch…Ja, alle vakanties gaan we naar Oostenrijk.
Schaken
Ik heb schaken van mijn oma geleerd.
Mijn oma kwam zomers 2 à 3 maanden logeren en zij heeft me de eerste beginselen bijgebracht.
Daarna had ik het geluk dat de ‘director’ van onze Volkschule van schaken hield en na schooltijd ook les gaf. We hadden een sterk schoolteam. Vier keer kampioen van de regio. Ook provinciaal werden wij kampioen. Toen mochten we aan de nationale (Oostenrijkse) kampioenschappen meedoen. We stonden op het punt om derde te worden totdat in de laatste wedstrijd onze director een fout met de opstelling maakte. Dat betekende reglementair verlies van de laatste partijen en werden we 6e i.p.v. 3e . Ik was er ziek van. De director nog erger.
Waarom schaak je?
Ik vind het een leuk spelletje. Je moet stappen vooruit denken. Dat moet je vaak ook met je werk. Ik denk dus dat ik beter in staat ben mijn werk te doen doordat ik schaak.
Daarnaast is het zo dat als ik een drukke dag heb en ik ’s avonds een pot schaak, dan ben ik vier uur van de wereld. Voor mij een heerlijke inspannende ontspanning.
Opening
Met wit speel ik altijd Pc3. Je komt dan snel in niemandsland en in dat land voel ik me wel thuis, gewoon omdat ik er vaker kom dan de gemiddelde tegenstander.
Vroeger speelde ik vaak Italiaans maar die varianten zijn zo uitgekauwd.
Met zwart speel ik graag een Budapester of Jänisch.
Grootste succes
Je wilt het niet geloven: een herdersmat tijdens provinciale kampioenschappen in Oostenrijk. Ik speelde tegen een sterke tegenstander. Hij zag het niet. Hij was er ziek van maar ik stond te juichen met mijn armen in de lucht.
Voorzitter
Twee jaar geleden ben ik voorzitter van onze vereniging geworden. Niet omdat ik zo nodig moest maar de club had al een jaar geen voorzitter en iemand moet voorzitter zijn.|
Het afgelopen jaar breekt het me op. De drukte met de brand, mijn werk waar vaak onverwachte dingen gebeuren. Ik kan nauwelijks afspraken maken want werk gaat altijd voor. Ik kan het voorzitterschap niet waarmaken dus ik heb besloten om er mee op te houden.
Brand
Die brand was vreselijk.
’s Ochtends ging ik nog zwemmen. Van Lars kreeg ik een sms: de boerderij staat in brand. Eerst denk je nog dat het wel mee zal vallen of: Misschien zijn onze schaakstukken er nog? Maar echt, er was helemaal niets meer over.
Wat aandoenlijk was dat we veel mailtjes van buiten kregen, van de bond, van andere clubs. Of ze konden helpen. Gelukkig kregen we al spoedig de vervangende locatie aangeboden en ook met de schaakstukken hadden we geluk. Via Anne Grutter kregen we deze stukken aangeboden. Ze waren bedoeld voor een olympiade in Dresden maar werden te laat geleverd.
Poëzie
Ik heb weinig met poëzie. Dat lied van Reinhard Fendrich ‘I am from Ausrtria’ mag je wel plaatsen.
Is dat poëzie?’
Alle verdichte teksten waardoor een mens ontroert raakt, is poëzie, ook liedteksten. Waarvan akte.
Pieter Quelle
.
I Am from Austria, songtekst
Dei hohe Zeit ist lang vorrüber,
und auch die Höllґhast hinter dir.
Von Ruhm und Glanz ist wenig über
Sag mir , wer zieht doch den Hut vor dir? (außer mir)
I kenn die Leutґ, i kenn die Ratten,
die Dummheit, die zum Himmel schreit.
I steh zu dir bei Licht und schatten,jeder Zeit.
Da kann man machen, was man will, da bin i her, do gґhör i hin,da schmilst das Eis von meiner Seelґ
wia von an Gletscher im April.Auch wenn wir schon vergessen habґnI bin der Apfel, du mei Stamm.So wia dei Wasser talwärts rinnt,unwiederstehlich und so hell
fast wie dei Tränen von an Kindwird auch mein Blut auf einmal schnell
sag ich am End der Welt voll Storz
und wenn ihr wolltґs auch ganz alla:
I am from Austria. I am from Austria.
Es warґn die Störchґoft zu beneiden,
heut fliag i noch viel weiter fort.
I sehґdi meist nur von der weiten,wer kann verstehen, wei weh das manchmal tuat?
Da kann man machen, was man will….
Rainhard Fendrich