Nieuw is dit jaar de SOS-Viertallencompetitie. Hoogland doet met vier teams mee. Voor schakers die zich vervelen en/of nooit genoeg krijgen van het edele spel is dit ook nog een competitievorm. Drie van de vier heren die het eerste viertal bemannen spelen ook nog de achttallencompetitie en op zaterdag de KNSB-competitie. Dus ruim twintig externe potjes! En dan speel ik ook nog in het Hooglands bekerteam, maar dat kan al na één wedstrijd gebeurd zijn. Wat leuk is aan de nieuwe SOS opzet is dat je ook buiten de vertrouwde regio van de SGS een wedstrijdje kan schaken. Zo ook dus de start van het viertal. Wij mochten de aftrap nemen in Voorst, een klein plaatsje onder de rook van Apeldoorn. Wij spelen in een groep van acht teams, waarvan er drie afkomstig zijn van de OSBO, zeg maar de Gelderse schaakbond. Voorst dus, een team uit Ede en een viertal uit Arnhem, gelukkig krijgen we die thuis. Twee teams uit Barneveld, eentje uit Laren en een kwartet schakers uit Hoevelaken completeren groep 2A van de SOS viertallencompetitie. Er bestaat nog een klasse die hoger speelt en er zijn nog 3 lagere klassen.
Maar Voorst dus. Meteen al op papier de sterkste opponent. Hun gemiddelde rating is bijna 100 punten hoger dan die van de onze. Maar in de praktijk gaat dit lang niet altijd op. Wij hadden gewoon moeten winnen! Harm gaf in gewonnen stelling in twee zetten alles weg en moest zich jammerlijk schikken in een zeer onterechte nederlaag. Daarvoor deelde Jan met de Voorstenaar het punt. Alles was dichtgeschoven en geen van beiden konden een breekijzer vinden. Wat restte waren de partijen van de twee bovenste borden, die van Wim en die van mij (Tom). Ik moest tegen de sterkste speler uit deze klasse Rudy Bloemhard, rating 2088. Ik had even gespiekt naar zijn resultaten dit jaar en dat beloofde niet veel goeds voor mij. In de KNSB-competitie drie uit drie. Ik had dit keer niet veel zin om Spaans te spelen, ik had wit maar gelukkig speelde Rudy op mijn openingszet Pf3 de zet c5 waarna ik na e4 een Siciliaanse partij op het bord kreeg, het werd een Draak. Enkele onnauwkeurige zetten van mijn tegenstander leidde ertoe dat ik via een tijdelijk pionoffer het initiatief kreeg maar zwart verdedigde zich bekwaam en ook hier werd uiteindelijk de vrede getekend. Wim was dus als laatste bezig en moest nu wel een heel punt scoren om nog een gelijkspel uit het vuur te slepen. De hele partij stond onze man wat gedrukt en Wim kwam ook nog in erge tijdnood. Daarom koos Wim maar voor het bekende halve ei en was tevreden met de remise. Daardoor verloren we dus nipt. Gelukkig kwam een ander team nog wel op 2-2 die avond…
Tom Officier